HET VEL IS VERKOCHT…..

01 jan HET VEL IS VERKOCHT…..

FLOW, denken, voelen en willen op één lijn én ernaar handelen….

Het is begin 2018. Natuurlijk ben ik 2017 geëindigd met een terugblik. Dat hoort zo bij de tijd van het jaar én reflecteren zit in mijn bloed (of in mijn oog, innerlijk schouwen hoort bij een ‘lui oog’ en daar ben ik mee geboren). Ik heb echter verder terug gekeken naar de 20 jaar die Vertrouwen bestaat.

Grijzer en wijzer, kiezen voor mezelf

Per 1 januari 2017, grijzer en veel wijzer, gaat mijn volledige werkzame aandacht uit naar Vertrouwen. Ik begeleid vrouwen die last hebben van hetzelfde ‘is dit het nu’ gevoel waaruit ik de stap genomen heb om Vertrouwen te ontwikkelen. Misschien herken je het doordat je last hebt van je lijf of je bent ontevreden en piekert. Bovendien heb je ondertussen genoeg van die grote mond van je puber. Mogelijk weet je wel wat je wilt veranderen en vind je dat je baas of partner wel eens naar je mag luisteren.

Ik heb in 20 jaar de weg van buiten naar binnen doorlopen, weet wat verandering met zich mee brengt én weet als geen ander hoeveel voldoening je eigen keuzes maken geeft. Ik voel me trots omdat ik gedurfd heb.

Meer dan 20 jaar geleden

Als ik zo terugkijk naar het ontstaan van Vertrouwen, dan herken ik hetzelfde gedrag als nu in de begintijd van Vertrouwen, zo’n 21 jaar geleden. Ook toen was ik gedreven bezig om mijn praktijk ‘van de grond te krijgen’. Daarnaast wilde ik ook voldoen aan de eisen die aan een goede docent gesteld werden. Doorgaan, doorgaan, niet luisteren naar je lijf en meermaals over grenzen gaan…. Stress noemen ze dat geloof ik, (over)- vermoeid, slecht slapen, piekeren… doe ik het wel goed?

Het zweverige pad

Toen ik in 1995 thuis kwam te zitten door ‘overspannenheid’ kon ik mijn verhaal kwijt bij mijn vriendin, tevens schoonheidsspecialiste. Zij wees mij op het bestaan van Neuro Emotionele Integratie (NEI) en Voetreflexmassage. Reiki paste (en pas) ik al sinds de 80ger jaren veel toe. Uiteindelijk hebben NEI, Voetreflexmassage en Reiki mij weer op de been geholpen (zweverig hé, maar het voelde zo goed).
Het onderwijs bracht me niet wat ik ervan verwachtte. Nu weet ik dat ik ziek geworden ben door het gevoel niet gezien of gehoord te worden en niet erkend te worden in mijn kwaliteiten op mijn werkplek. Zíj waren het schuld, niet ik…..
In 1997 zag Vertrouwen het licht. Alle technieken die mij geholpen hebben om me weer gezond te voelen, heb ik bestudeerd, verdiept, verbreed en pas ik toe. Mix dit met het talent en de roeping om te onderwijzen en je hebt het totaalbeeld van Vertrouwen. Het totaalbeeld van de mens, ofwel de holistische benadering behorende bij de natuurgeneeskunde, vormt de basis van Vertrouwen.

De naam

Op het moment dat ik een naam voor mijn bedrijf moest kiezen, vroeg ik me af wat ik het meest nodig had om dit bedrijf een succes te laten worden…. En dat was natuurlijk (zelf)vertrouwen. Vandaar dus de naam Vertrouwen.

Het vel verkopen voordat de beer geschoten is

In mijn ijver om alle ballen in de lucht te houden mocht ik in 2006 de wereld horizontaal gaan bekijken doordat ik getroffen werd door het cytomegalovirus (CMV). Ik kreeg zomaar permissie van de specialist om een jaar lang op de bank te gaan liggen. Ja, tijd zat om te reflecteren na de totale ontgoocheling dat het geen vriendelijk idee was maar bittere noodzaak omdat een uurtje zitten al doodvermoeiend was.… Bijna was ik opgestapt bij mijn vaste baan. Mijn man noemde echter zoiets als ‘vel verkopen voordat de beer geschoten is’ en mijn werkgever kwam me ten dele tegemoet in mijn wensen. Dus weer doen zoals ik altijd deed… wel zo veilig.

De vliegtuigtrap op

Na een bezoek aan onze zoon die aan het backpacken was in Zuid-Amerika, hebben mijn man en ik het idee opgepikt om de wereld te bereizen. Dit vraagt natuurlijk intensieve voorbereiding… welke route, zakelijke regelingen, je familie én vooral de angst overwinnen voor al het nieuwe op je pad. Ik kan me geen moment in mijn leven herinneren waar ik zo tegenop zag als de vliegtuigtrap oplopen van het vliegtuig dat ons een half jaar weg zou voeren van alles wat ons dierbaar is. Toch dat stemmetje van binnen, de uitdaging en weten dat de wereld relatief klein is… we hebben genoten van het loslaten en nieuwe dingen mogen ervaren.
Nadat we in april 2013 terug waren heb ik doelen gesteld. Verder gaan met Vertrouwen, bestuurlijk werk én mijn werkgever overtuigen van een andere aanpak voor de begeleiding van docenten.

Je bedrijf dat ben jezelf!

Ondertussen heeft een wijze vrouw me verteld “Je bedrijf, dat ben je zelf”.
Door Vertrouwen te ontwikkelen, heb ik mijzelf ontwikkeld. Het gedachtegoed dat ik leerde kennen zoals ‘de enige die verantwoordelijk is voor je ontwikkeling ben jezelf’ wilde ik implementeren binnen mijn vaste baan. Ik ben overtuigd van het idee dat als een opvoeder (lees ook docent) zichzelf kent en verantwoordelijkheid kan nemen voor zijn eigen geluk hij of zij een geweldige opvoeder is. Tja en dat was een brug te ver…… dat leerlingen centraal staan in het onderwijs is logisch maar dat 1 op de 5 docenten kampt met burn-out spreekt boekdelen.
Door de voorbereiding van de reis heb ik geleerd deadlines te stellen (vliegtuigtrap ). Mijn deadline was mijn 62e verjaardag. Als ik dan niet méér voldoening uit het docent zijn haal, stap ik op. En ja dat was eng…. Gelukkig had ik al de ervaring van de vliegtuigtrap 🙂 en heb ik ook dit voorbereid.

Jij hoeft er geen 20 jaar over te doen, je mag profiteren van mijn ervaringen en kennis. Ik deel ze graag met je.  Klik op de link en maak een afspraak als je nieuwsgierig bent naar wat ik voor je kan betekenen.